அப்பாவி இளைஞனான நல்லதம்பி யார் எது சொன்னாலும் நம்பி விடுவான்.  ஒருநாள், குளக்கரையில் அவன் ஆடு மேய்த்த போது, பெரியவர்  ஒருவர் வந்தார். குளத்தில் நீராடிய பின், வெளியே வந்து மூக்கை பிடித்துக் கொண்டு சிறிதுநேரம் கண்மூடி அமர்ந்து விட்டு புறப்பட்டார்.   இதைக் கவனித்த நல்லதம்பி “ஐயா...” என்று ஓடினான்.  “என்னப்பா...” “இப்போது என்ன செய்தீர்கள்?” “கடவுளை தரிசித்துக் கொண்டிருந்தேன்...” “நிஜமாகவா?”  “ஆமாம் தம்பி” என்று சொல்லி விட்டு நடந்தார்.  அவர் சென்றதும், தீவிரமாக யோசித்த நல்ல தம்பி, படபடவென  குளத்தில் இறங்கி குளித்தான். பின், வெளியே வந்து மூக்கை பிடித்து கண் மூடி உட்கார்ந்தான். கடவுள் தெரியவில்லை. கண்ணை சரியாக மூடவில்லையோ என்று அழுத்தி மூடினான். அப்போதும் தெரியவில்லை.

“அதெப்படி, உங்கள் கண்ணுக்கு மட்டும் தெரியவில்லை” என்றான். பையனுக்கு முற்றிவிட்டது என்று நினைத்த பெரியவர்,“ ஆமாம் தம்பி இவர் தான் நான் பார்த்த கடவுள்” என்று வெறுமனே கை குவித்து வணங்கினார்.   “ஐயா... நீங்களே என் குருநாதர்”என்று சொல்லி காலில் விழுந்தான். அவரும் தலையசைத்து விட்டு நகர்ந்தார். இதையெல்லாம் பார்த்த கடவுள் சிரித்தார்.